Murat Uzunmehmet'ten İtalya Türkiye değerlendirmesi

Asist Analiz yazarlarından Murat Uzunmehmet, EURO 2020 açılış karşılaşmasında A Milli Takımımızın İtalya'ya karşı oynadığı oyunu kaleme aldı.

- 0-0 ilerleyen maçta devre arası oyuncu değiştirmenin manası yoktu

- Dünyanın en iyi 3 takımından birine karşı oynadık

- En kariyerli oyuncularımız en kötü performans verenlerdi

- Asıl rakiplerimizle oynayacağız hala şansımız yüksek

- 2002 ve 2008’de de kaybederek başlamıştık

- Umut Meraş ve Kenan Karaman kulübeye geçebilir

Bizim çocuklar hem oyun olarak hem skor olarak ağır bir yenilgi aldı. Açıkçası 27 maçtır kaybetmeyen, 2021’de henüz gol yemeyen ve Mancini ile muhteşem bir oyun gücü yakalayan başarıya aç ve ev sahibi İtalya’ya mağlup olmaktan daha normal bir sonuç yok…

Özellikle en güvendiğimiz oyunculardan Merih Demiral, Çağlar Söyüncü ve Hakan Çalhanoğlu’nun belki de milli takım kariyerlerinin en kötü maçını çıkardıklarını söylemek lazım. Elbette tüm takım kötü performans gösterdi ama bu üç oyuncumuzun üst seviyede performans ve maç tecrübesine çok güvenmiştik. Şenol Güneş’ten hiç beklenmeyen oyun içi hatalı müdahaleler beni esas şaşırtan şeydi. İtalya gibi bir takımdan ilk 45 dakikada baskı yemek normal bir şey ve çıkardığın 11 takım savunmasını, pozisyon almayı ve yüzde yüzlük pozisyon vermemeyi iyi kötü başarmış, rakibi dış şutlara ve top çevirmeye zorlamışken inanılmaz şekilde devre arasında Yusuf Yazıcı’nın çıkıp Cengiz Ünder’in girdiğini gördük. O anda muhtemelen futbolun taktiksel ve iç yapısıyla haşır neşir olan çoğu kişi maçı kaybedeceğimizi düşünmüştür.

Günümüz futbolunda romantizmin yeri çok yok. Futbolu karşındaki rakipten bağımsız kurgulayamazsın. İtalya neredeyse zaafı olmayan bir takım ve bu takıma mahkûm oynamak zorundasın. Elbette az önce belirttiğim, güvendiğimiz oyuncularımızın formsuz oluşu bu mahkûm futbolun süresini epey arttırdı ancak 0-0 ı ne kadar uzun tutabilseydik İtalya’nın risk almaları başlayacaktı ve işte o zamanlarda Cengiz gibi isimler işimize yarayacaktı. Maçın kırılma anının bu değişiklik olduğunu düşünüyorum. İlk golü yedikten sonra da çok çabuk demoralize olup dağıldık zaten. Merih kendi kalesine gol attığında onu tüm takım teselli etmeliydi sadece kalecimiz değil. Maçın devamında Uğurcan Çakır’ın kritik kurtarışları olmasa fark çok daha açılabilirdi.

Bu maçı hızlıca unutup önümüzdeki iki maça fiziksel, mental ve taktiksel olarak hazırlanmalıyız. İtalya gibi bir kusursuz rakiple belki bu turnuvada bir daha oynamayacağız bile o yüzden ayağa kalkmamız şart. Topun biraz daha fazla bizde olacağı daha dişimize göre olan bu 2 maçta; Kenan Karaman yerine Cengiz Ünder, Umut Meraş yerine Mert Müldür tercihlerini bekliyorum. Sakatlık olmadığı sürece geri kalan kadronun değişmemesi gerektiğini düşünüyorum.

Son olarak Bizim Çocuklar dedik ama sloganda kaldı. İlk yenilgide istisnasız herkes kulüp formalarını giydi kılıçları ele aldı. Hadi taraftarların duygusal tepkilerini bir yere kadar anlayabiliriz ama medyadaki bazı isimlerin yakın ilişkide oldukları teknik adamlar, kulüpler ve futbolcular için hedef gösterici absürt ve gerçeklikten uzak yazdıkları 2002’den hala ders almadığımızı gösteriyor. Yok ederek hiçbir şey kazanılamaz. Türkiye A Milli Takımı katıldığı tüm turnuvalarda kaybederek başladı. 2002 ve 2008’de o başarıları yakalarken yine ilk maçı kaybederek başlamıştı. Bunları da hesaba katarak ders alalım ama enseyi karartmayalım

Hepsi #BizimÇocuklar!

MURAT UZUNMEHMET