"Maçtaki tablonun ana nedeni rakibi küçümsemek"

Kartal Yiğit, Türkiye-Andorra maçını Asist Analiz okurları için kaleme aldı...

Kırk yıl düşünsem milli takımın iç sahada Andorra gibi nüfusu İstanbul ‘un bir ilçesi kadar olmayan bir ülkenin takımına bu derece zorlanıp son dakikalarda galip geleceği aklıma gelmezdi. Yalnız benim değil kimsenin aklından geçmezdi...

Çocukken mahalle arasında zaman zaman tek kale maçlar yapardık. Dün akşam da Türkiye, Andorra'y karşı böyle bir oyun oynadı. Top sürekli bizde rakip ise sürekli kendi alanındaydı. Andorra o kadar kötü bir takım ki doğru dürüst iki pas üstü üste yapamadılar.

Adamlar sadece yaradana sığınıp yapabildiklerinin kadar iyi derecede savunma yaptılar ve bütün takım kalesini savundu. Biz ne yaptık ? İlk yarinin son bölümleri ile ikinci yariı haricinde son derece dağınık , bitiricilikten uzak bir görüntü sergiledik. Rakibin kapalı savunmasını açacak bir çilingirimiz malesef yoktu. Göbekte Hakan da Emre de etkisizdi. Kanatlarda da Umut ile Güven ‘in kişisel çabaları yeterli olmadı. Oyunun sonlarına doğru ise nedense o inatçı baskımız da azalmaya başlayınca umutlarımız da tükeniyor sandık ta ki Ozan’ın o güzel kafa golüne kadar.

Dünkü tablonun ana nedeni rakibi küçümsemekten geçtiği aşikar... Hem Şenol hoca hem de oyuncular "nasıl olsa kazanırız” gözüyle baktıkları için az daha hüsran yaşayacaklardı .

 Rüya gibi bir Fransa galibiyetinden sonra ister istemez yenemeseydik “rüya bitti mi?” sorusuna da kendi kendimize soracaktık. Neyse ki bu gerçekleşmedi...

Rahat kazanacağımız bir oyunu ecel terleri dökerek son dakika kazandık. Andorra yı böyle zar zor yendiğimiz için kimse sevinmemeli. Moldova da bizi çok daha zor bir maç bekliyor. Puan verseydik hem moral hem de şampiyonayı katılma yönünde büyük darbe alacaktık. Korkulan olmadı şükür ama Şenol hocanın bu tür rakiplere de çözüm bulması gerek bunu da söylemeliyiz.